Naucza­nie Pana poprzez Dwu­na­stu Apo­sto­łów dla narodów.

Rozdział 1. Dwie drogi; Pierwsze przykazanie

Ist­nie­ją dwie dro­gi, jed­na życia, a dru­ga śmier­ci, ale jest mię­dzy nimi wiel­ka róż­ni­ca. Dro­ga życia jest zatem nastę­pu­ją­ca: Po pierw­sze, będziesz miło­wał Boga, któ­ry cię stwo­rzył; po dru­gie, bliź­nie­go swe­go jak sie­bie same­go; i wszyst­ko, co byś nie chciał by ci się przy­da­rzy­ło, nie czyń też dru­gie­mu. A z tych powie­dzeń nauka jest taka: Bło­go­sław­cie tych, któ­rzy was prze­kli­na­ją, módl­cie się za nie­przy­ja­ciół waszych i pość­cie za tych, któ­rzy was prze­śla­du­ją. Cóż bowiem za nagro­da, jeśli miłu­je­cie tych, któ­rzy was miłu­ją? Czyż i poga­nie nie czy­nią tego same­go? Ale miłuj­cie tych, któ­rzy was nie­na­wi­dzą, a nie będzie­cie mie­li nie­przy­ja­cie­la. Powstrzy­muj­cie się od cie­le­snych i świa­to­wych pożą­dli­wo­ści. Jeśli cię ktoś ude­rzy w pra­wy poli­czek, nad­staw mu i dru­gi, a będziesz dosko­na­ły. Jeśli ktoś cię nama­wia na jed­ną milę, idź z nim dwie. Jeśli ktoś zabie­rze ci płaszcz, oddaj mu i sza­tę. Jeśli ktoś zabie­rze ci to, co two­je, nie żądaj zwro­tu, bo nie jesteś w sta­nie. Daj każ­de­mu, kto cię pro­si, i nie żądaj zwro­tu; albo­wiem Ojciec chce, aby wszyst­kim było dane z naszych wła­snych bło­go­sła­wieństw (dar­mo­wych darów). Szczę­śli­wy jest ten, kto daje według przy­ka­za­nia, bo jest bez winy. Bia­da temu, kto otrzy­mu­je; bo jeśli kto potrze­bu­ją­cy otrzy­mu­je, jest bez winy; ale kto otrzy­mu­je nie potrze­bu­jąc, zapła­ci karę za to, co otrzy­mał i za co, a przy­cho­dząc do cia­sno­ty (uwię­zie­nia), zosta­nie zba­da­ny pod kątem tego, co uczy­nił, i nie uciek­nie stam­tąd, dopó­ki nie odda ostat­nie­go gro­sza. Mate­usza 5:26 Ale i teraz, gdy o tym mowa, powie­dzia­no: Niech jał­muż­na wasza poci się w rękach waszych, aż będzie­cie wie­dzie­li, komu macie dać.

Rozdział 2. Drugie przykazanie: Ciężkie grzechy zakazane

I dru­gie przy­ka­za­nie naucza­nia: Nie będziesz popeł­niał zabój­stwa, nie będziesz cudzo­ło­żył, Wj 20:13–14 nie będziesz upra­wiał pede­ra­stii, nie będziesz cudzo­ło­żył, nie będziesz kradł, Wj 20:15 nie będziesz upra­wiał magii, nie będziesz upra­wiał cza­rów, nie będziesz mor­do­wał dziec­ka przez abor­cję ani zabi­jał spło­dzo­ne­go. Nie będziesz pożą­dał rze­czy bliź­nie­go twe­go, Wj 20:17 nie będziesz się zaprzy­się­gał, Mt 5:34 nie będziesz skła­dał fał­szy­we­go świa­dec­twa, Wj 20:16 nie będziesz mówił źle, nie będziesz żywił ura­zy. Nie będziesz dwu­li­co­wy ani obłud­ny; bo dwu­li­co­wość jest sidłem śmier­ci. Mowa two­ja nie będzie fał­szy­wa ani pusta, lecz speł­nio­na czy­nem. Nie będziesz chci­wy ani roz­rzut­ny, ani obłud­ny, ani źle uspo­so­bio­ny, ani wynio­sły. Nie będziesz brał złej rady prze­ciw bliź­nie­mu twe­mu. Nie będziesz żywił nie­na­wi­ści do niko­go, ale nie­któ­rych będziesz upo­mi­nał, a o nie­któ­rych będziesz się modlił, a nie­któ­rych będziesz miło­wał wię­cej niż wła­sne życie.

Rozdział 3. Inne grzechy zakazane

Moje dziec­ko, ucie­kaj od wszel­kie­go zła i od wszel­kie­go jego podo­bień­stwa. Nie bądź skłon­ny do gnie­wu, bo gniew pro­wa­dzi do mor­der­stwa; ani zazdro­sny, ani kłó­tli­wy, ani poryw­czy; bo z tego wszyst­kie­go rodzi się mor­der­stwo. Moje dziec­ko, nie bądź pożą­dli­wy, bo pożą­dli­wość pro­wa­dzi do cudzo­łó­stwa; nie bądź spro­śnym mów­cą ani wynio­słym okiem, bo z tego wszyst­kie­go rodzą się cudzo­łó­stwa. Moje dziec­ko, nie bądź miło­śni­kiem wróżb, bo to pro­wa­dzi do bał­wo­chwal­stwa; ani zakli­na­czem, ani astro­lo­giem, ani odczy­nia­czem, ani chcą­cym patrzeć na te rze­czy, bo z tego wszyst­kie­go rodzi się bał­wo­chwal­stwo. Moje dziec­ko, nie bądź kłam­cą, gdyż kłam­stwo pro­wa­dzi do kra­dzie­ży; nie kochaj pie­nię­dzy ani nie bądź próż­ny, gdyż z tego wszyst­kie­go rodzi się kra­dzież. Moje dziec­ko, nie bądź szem­rzą­cym, ponie­waż pro­wa­dzi to do bluź­nier­stwa; ani samo­wol­nym, ani złym, ponie­waż z tego wszyst­kie­go rodzą się bluź­nier­stwa. Ale bądź­cie cichy­mi, bo cisi odzie­dzi­czą zie­mię. Mate­usza 5:5 Bądź­cie cier­pli­wi i lito­ści­wi, i bez pod­stę­pu, i łagod­ni, i dobrzy, i zawsze drżą­cy na sło­wa, któ­re sły­sze­li­ście. Nie wywyż­szaj się, Łuka­sza 18:14, ani nie dawaj zbyt­niej pew­no­ści sie­bie swo­jej duszy. Dusza wasza nie będzie się łączyć z wynio­sły­mi, ale ze spra­wie­dli­wy­mi i pokor­ny­mi będzie obco­wać. Dzie­ła, któ­re cię spo­ty­ka­ją, przyj­muj jako dobre, wie­dząc, że poza Bogiem nic się nie dzieje.

Rozdział 4. Różne nakazy

Moje dziec­ko, tego, któ­ry mówi do cie­bie sło­wo Boże, pamię­taj nocą i dniem; i będziesz go czcił jako Pana; bo tam, gdzie wypo­wia­da­ne są wład­cze rzą­dy, tam jest Pan. I będziesz szu­kał dzień po dniu twa­rzy świę­tych, abyś mógł spo­cząć na ich sło­wach. Nie będziesz pra­gnął roz­ła­mu, lecz dopro­wa­dzisz do poko­ju tych, któ­rzy się spie­ra­ją. Będziesz sądził spra­wie­dli­wie, nie będziesz zwa­żał na oso­by, ganiąc występ­ki. Nie będziesz nie­zde­cy­do­wa­ny, czy tak ma być, czy nie. Nie wycią­gaj rąk, aby przyj­mo­wać, i nie wycią­gaj ich z powro­tem, aby dawać. Jeśli coś masz, przez swo­je ręce daj okup za swo­je grze­chy. Nie wahaj się dawać, ani marudź, gdy dajesz; bo będziesz wie­dział, kto jest dobrym spła­ca­ją­cym dług. Nie będziesz się odwra­cał od tego, któ­ry jest w nie­do­stat­ku, ale będziesz dzie­lił wszyst­ko z bra­tem swo­im i nie będziesz mówił, że to jest two­je; bo jeśli jeste­ście uczest­ni­ka­mi tego, co nie­śmier­tel­ne, o ileż bar­dziej tego, co śmier­tel­ne? Nie odej­muj ręki od syna swe­go ani od cór­ki swo­jej, ale od mło­do­ści ucz ich bojaź­ni Bożej. Efe­zjan 6:4 Nicze­go nie będziesz naka­zy­wał w gorz­ko­ści swo­jej nie­wol­ni­ko­wi ani słu­żeb­ni­cy, któ­rzy mają nadzie­ję w tym samym Bogu, aby się nigdy nie bali Boga, któ­ry jest nad oboj­giem; Efe­zjan 6:9; Kolo­san 4:1 Bo nie przy­cho­dzi, aby wzy­wać według zewnętrz­ne­go wyglą­du, ale tych, któ­rych przy­go­to­wał Duch. A wy, nie­wol­ni­cy, bądź­cie pod­da­ni waszym panom jako obra­zo­wi Boga, w skrom­no­ści i bojaź­ni. Efe­zjan 6:5; Kolo­san 3:22 Nie­na­widź­cie wszel­kiej obłu­dy i wszyst­kie­go, co nie jest miłe Panu. W żaden spo­sób nie porzu­caj­cie przy­ka­zań Pana, ale zacho­wuj­cie to, co otrzy­ma­li­ście, nie doda­jąc do nich ani nie odej­mu­jąc od nich. Powtó­rzo­ne­go Pra­wa 12:32 W koście­le uznasz swo­je prze­wi­nie­nia i nie zbli­żysz się do modli­twy ze złym sumie­niem. To jest dro­ga życia.

Rozdział 5. Droga śmierci

A dro­ga śmier­ci jest taka: Przede wszyst­kim jest zła i peł­na prze­kleń­stwa: zabój­stwa, cudzo­łó­stwa, pożą­dli­wo­ści, wsze­te­czeń­stwa, kra­dzie­że, bał­wo­chwal­stwa, sztu­ki magicz­ne, cza­ry, gra­bie­że, fał­szy­we świa­dec­twa, obłu­da, dwu­li­co­wość, pod­stęp, wynio­słość, zepsu­cie, samo­wo­la, chci­wość, plu­ga­wa gada­ni­na, zazdrość, zbyt­nia pew­ność sie­bie, wynio­słość, cheł­pli­wość; prze­śla­dow­cy dobrych, nie­na­wi­dzą­cy praw­dy, miłu­ją­cy kłam­stwo, nie zna­ją­cy nagro­dy za spra­wie­dli­wość, nie trzy­ma­ją­cy się dobra ani spra­wie­dli­we­go sądu, nie szu­ka­ją­cy tego, co dobre, ale tego, co złe; od któ­rych dale­ka jest łagod­ność i wytrwa­łość, miłu­ją­cy próż­ność, szu­ka­ją­cy odpła­ty, nie litu­ją­cy się nad bie­da­kiem, nie pra­cu­ją­cy dla uci­śnio­ne­go, nie zna­ją­cy Tego, któ­ry ich stwo­rzył, zabój­cy dzie­ci, nisz­czy­cie­le dzie­ła Boże­go, odwra­ca­ją­cy się od nie­do­stat­ku, uci­ska­ją­cy stra­pio­ne­go, obroń­cy boga­tych, bez­praw­ni sędzio­wie ubo­gich, zupeł­ni grzesz­ni­cy. Uwol­nij­cie się, dzie­ci, od tego wszystkiego.

Rozdział 6. Przeciwko fałszywym nauczycielom i pokarmom ofiarowanym bożkom

Strzeż­cie się, aby was nikt nie spro­wa­dził z tej dro­gi nauki, gdyż ona was uczy poza Bogiem. Jeśli bowiem zdo­ła­cie znieść całe jarz­mo Pań­skie, będzie­cie dosko­na­li; jeśli zaś nie zdo­ła­cie, czyń­cie to, co potra­fi­cie. A co się tyczy pokar­mów, zno­ście, co może­cie; ale prze­ciw temu, co się ofia­ru­je bał­wa­nom, miej­cie się bar­dzo na bacz­no­ści; bo to jest służ­ba bogom umarłym.

Rozdział 7. O chrzcie

A co się tyczy chrztu, chrzcij­cie w ten spo­sób: To wszyst­ko powie­dziaw­szy, chrzcij­cie w imię Ojca i Syna, i Ducha Świę­te­go, Mate­usza 28:19 w wodzie żywej. Jeśli zaś nie masz wody żywej, chrzcij w innej wodzie, a jeśli nie możesz w zim­nej, w cie­płej. Ale jeśli nie masz, wylej trzy­krot­nie wodę na gło­wę w imię Ojca i Syna, i Ducha Świę­te­go. Lecz przed chrztem niech pości chrzczą­cy i chrzczo­ny, i każ­dy, kto może; lecz chrzczo­nym nakaż post na jeden lub dwa dni przed chrztem.

Rozdział 8. Odnośnie postu i modlitwy (Modlitwa Pańska)

Ale niech posty wasze nie będą z obłud­ni­ka­mi; Mate­usza 6:16, bo oni poszczą w dru­gi i pią­ty dzień tygo­dnia, ale pość­cie w czwar­ty dzień i przy­go­to­wa­nie (pią­tek). Ani się módl­cie jako obłud­ni­cy, ale jako Pan roz­ka­zał w Ewan­ge­lii swo­jej, tak się módl­cie: Ojcze nasz, któ­ryś jest w nie­bie, święć się imię Two­je. Przyjdź kró­le­stwo Two­je. Bądź wola Two­ja jako w nie­bie, tak i na zie­mi. Chle­ba nasze­go powsze­dnie­go daj nam dzi­siaj i odpuść nam nasze winy, jako i my odpusz­cza­my naszym wino­waj­com. I nie wódź nas na poku­sze­nie, ale nas zbaw ode złe­go, albo­wiem Two­ja jest moc i chwa­ła na wie­ki. Trzy razy w cią­gu dnia tak się módl.

Rozdział 9. Dziękczynienie (Eucharystia)

Teraz, jeśli cho­dzi o Dzięk­czy­nie­nie (Eucha­ry­stię), skła­daj­cie dzię­ki. Po pierw­sze, jeśli cho­dzi o kie­lich: Dzię­ku­je­my Ci, Ojcze nasz, za świę­tą wino­rośl Dawi­da, słu­gi Twe­go, któ­rą nam dałeś poznać przez Jezu­sa, Słu­gę Twe­go; Tobie chwa­ła na wie­ki. A co się tyczy łama­ne­go chle­ba: Dzię­ku­je­my Ci, Ojcze nasz, za życie i pozna­nie, któ­re nam dałeś poznać przez Jezu­sa, Słu­gę Twe­go; Tobie niech będzie chwa­ła na wie­ki. Tak jak ten łama­ny chleb został roz­pro­szo­ny po wzgó­rzach, zebra­ny razem i stał się jed­nym, tak niech Twój Kościół zosta­nie zebra­ny z krań­ców zie­mi do Two­je­go kró­le­stwa; bo Two­ja jest chwa­ła i moc przez Jezu­sa Chry­stu­sa na wie­ki. Ale niech nikt nie je ani nie pije z wasze­go dzięk­czy­nie­nia (Eucha­ry­stii), tyl­ko ci, któ­rzy zosta­li ochrzcze­ni w imię Pań­skie; bo i o tym powie­dział Pan: Nie dawaj­cie psom tego, co świę­te. Mate­usza 7:6

Rozdział 10. Modlitwa po komunii

A gdy się nasy­ci­cie, dzię­kuj­cie: Dzię­ku­je­my Ci, świę­ty Ojcze, za Two­je świę­te imię, któ­re spra­wi­łeś, że zamiesz­ka­ło w naszych ser­cach, i za pozna­nie, i wia­rę, i nie­śmier­tel­ność, któ­re nam dałeś poznać przez Jezu­sa, Two­je­go Słu­gę; Tobie niech będzie chwa­ła na wie­ki. Ty, Mistrzu wszech­mo­gą­cy, stwo­rzy­łeś wszyst­ko dla swe­go imie­nia; dałeś ludziom pokarm i napój dla przy­jem­no­ści, aby Ci dzię­ko­wa­li; ale nam dar­mo dałeś ducho­wy pokarm i napój oraz życie wiecz­ne przez Twe­go Słu­gę. Przed wszyst­ki­mi rze­cza­mi dzię­ku­je­my Ci, że jesteś potęż­ny; Tobie niech będzie chwa­ła na wie­ki. Pamię­taj, Panie, o swo­im Koście­le, aby go wyba­wić od wszel­kie­go zła i uczy­nić dosko­na­łym w Two­jej miło­ści, i zebrać go z czte­rech wia­trów, uświę­co­ne­go dla Two­je­go kró­le­stwa, któ­re dla nie­go przy­go­to­wa­łeś; bo Two­ja jest moc i chwa­ła na wie­ki. Niech przyj­dzie łaska i niech prze­mi­nie ten świat. Hosan­na Bogu (Syno­wi) Dawi­da! Jeśli ktoś jest świę­ty, niech przyj­dzie; jeśli ktoś nie jest, niech się nawró­ci. Maran atha. Amen. Ale pozwól pro­ro­kom dzię­ko­wać tak bar­dzo, jak tego pragną.

Rozdział 11. O nauczycielach, apostołach i prorokach

Kto­kol­wiek więc przyj­dzie i będzie was uczył tego wszyst­kie­go, co przed­tem powie­dzia­no, przyj­mij­cie go. Lecz jeśli­by się nauczy­ciel obró­cił i nauczał innej nauki na zgu­bę tej, nie słu­chaj­cie go; lecz jeśli­by nauczał ku pomno­że­niu spra­wie­dli­wo­ści i ku pozna­niu Pana, przyj­mij­cie go jako Pana. Co się zaś tyczy apo­sto­łów i pro­ro­ków, zgod­nie z dekre­tem Ewan­ge­lii tak postę­puj­cie. Każ­dy apo­stoł, któ­ry do was przy­cho­dzi, niech będzie przy­ję­ty jako Pan. Ale niech nie pozo­sta­je tyl­ko jeden dzień, a jeśli zaj­dzie potrze­ba, to i następ­ny; lecz jeśli­by pozo­stał trzy dni, jest fał­szy­wym pro­ro­kiem. A gdy apo­stoł odej­dzie, niech nie bie­rze nic oprócz chle­ba, dopó­ki się nie zakwa­te­ru­je; ale jeśli zażą­da pie­nię­dzy, jest fał­szy­wym pro­ro­kiem. A każ­de­go pro­ro­ka, któ­ry mówi w Duchu, nie będzie­cie sądzić ani sądzić; bo każ­dy grzech będzie odpusz­czo­ny, ale ten grzech nie będzie odpusz­czo­ny. Ale nie każ­dy, kto mówi w Duchu, jest pro­ro­kiem; ale tyl­ko wte­dy, gdy trzy­ma się dróg Pana. Dla­te­go z ich dróg pozna­ny będzie fał­szy­wy pro­rok i pro­rok. I każ­dy pro­rok, któ­ry naka­zu­je posi­łek w Duchu, nie je z nie­go, chy­ba że jest fał­szy­wym pro­ro­kiem; i każ­dy pro­rok, któ­ry naucza praw­dy, jeśli nie czy­ni tego, cze­go naucza, jest fał­szy­wym pro­ro­kiem. A każ­dy pro­rok, któ­ry oka­zał się praw­dzi­wy, dzia­ła­jąc na rzecz tajem­ni­cy Kościo­ła na świe­cie, ale nie ucząc innych, aby czy­ni­li to, co on sam czy­ni, nie będzie sądzo­ny mię­dzy wami, ponie­waż u Boga ma swój sąd; tak też czy­ni­li sta­ro­żyt­ni pro­ro­cy. Ale kto by mówił w Duchu: Daj mi pie­nią­dze albo coś inne­go, nie słu­chaj­cie go; ale jeśli­by wam powie­dział, żeby­ście dawa­li ze wzglę­du na innych, któ­rzy są w potrze­bie, niech nikt go nie osądza.

Rozdział 12. Przyjmowanie chrześcijan

Każ­de­go zaś, kto przy­cho­dzi w imię Pań­skie, przyj­muj­cie, a potem go spraw­dzi­cie i pozna­cie; będzie­cie bowiem mie­li roze­zna­nie na pra­wo i na lewo. Jeśli kto przy­cho­dzi, jest wędrow­cem, pomóż­cie mu, na ile może­cie, ale niech nie pozo­sta­je z wami, chy­ba że przez dwa lub trzy dni, jeśli zaj­dzie potrze­ba. Jeśli jed­nak zechce pozo­stać z wami, będąc rze­mieśl­ni­kiem, niech pra­cu­je i je; 2 Tesa­lo­ni­czan 3:10 Ale jeśli nie ma zawo­du, według wasze­go rozu­mie­nia dopil­nuj­cie, aby jako chrze­ści­ja­nin nie żył z wami bez­czyn­nie. Lecz jeśli nie chce tego czy­nić, jest on odstęp­cą od Chry­stu­sa. Uwa­żaj, abyś trzy­mał się z dala od takich.

Rozdział 13. Wsparcie proroków

Ale każ­dy praw­dzi­wy pro­rok, któ­ry chce prze­by­wać wśród was, jest godzien swe­go wspar­cia. Tak samo i praw­dzi­wy nauczy­ciel jest godzien, jako robot­nik, swe­go wspar­cia. Mate­usza 10:10; por. Łuka­sza 10:7 Każ­dy więc pier­wo­cin z tłocz­ni win­nej i z kle­pi­ska, z wołów i owiec weź­mie­cie i dacie pro­ro­kom, bo oni są waszy­mi arcy­ka­pła­na­mi. A jeśli nie masz pro­ro­ka, roz­daj ubo­gim. Jeśli upie­czesz cia­sto, weź pierw­szy owoc i daj zgod­nie z przy­ka­za­niem. Tak też, gdy otwo­rzysz sło­ik wina lub oli­wy, weź pierw­szy owoc i daj go pro­ro­kom; a z pie­nię­dzy (sre­bra), odzie­ży i wszel­kie­go mie­nia, weź pierw­szy owoc, jak ci się to wyda­je dobre, i daj zgod­nie z przykazaniem.

Rozdział 14. Zgromadzenie chrześcijańskie w dzień Pański

Ale w każ­dy dzień Pań­ski gro­madź­cie się, łam­cie chleb i dzię­kuj­cie po wyzna­niu waszych prze­wi­nień, aby ofia­ra wasza była czy­sta. Ale niech nikt, kto jest w nie­zgo­dzie ze swo­im bliź­nim, nie zbie­ra się z wami, dopó­ki się nie pojed­na, aby nie spro­fa­no­wa­no waszej ofia­ry. To bowiem powie­dział Pan: Na każ­dym miej­scu i w każ­dym cza­sie skła­daj­cie Mi ofia­rę czy­stą, bo jestem wiel­kim Kró­lem, mówi Pan, a imię moje jest wspa­nia­łe wśród narodów.

Rozdział 15. Biskupi i diakoni; chrześcijańska nagana

Wyznacz­cie więc sobie bisku­pów i dia­ko­nów god­nych Pana, ludzi cichych, nie kocha­ją­cych pie­nię­dzy, 1 Tymo­te­usza 3:4, praw­do­mów­nych i spraw­dzo­nych, bo oni też peł­nią dla was posłu­gę pro­ro­ków i nauczy­cie­li. Nie pogar­dzaj więc nimi, bo są two­imi czci­god­ny­mi, razem z pro­ro­ka­mi i nauczy­cie­la­mi. I stro­fuj­cie jed­ni dru­gich, nie w gnie­wie, lecz w poko­ju, jak to macie w Ewan­ge­lii; Mate­usza 18:15–17 Ale każ­de­mu, kto źle postę­pu­je wobec dru­gie­go, niech nikt nie mówi ani niech nic od was nie sły­szy, dopó­ki się nie nawró­ci. Ale modli­twy wasze i jał­muż­ny, i wszyst­kie uczyn­ki wasze tak czyń­cie, jako macie w Ewan­ge­lii Pana naszego.

Rozdział 16. Czujność; Przyjście Pana

Czu­waj­cie dla dobra wasze­go życia. Niech nie gasną lam­py wasze ani nie roz­wią­zu­ją się bio­dra wasze, ale bądź­cie goto­wi, bo nie wie­cie, któ­ra godzi­na przyj­ścia Pana nasze­go. Mate­usza 24:42 Ale czę­sto się scho­dzić będzie­cie, szu­ka­jąc tego, co przy­stoi duszom waszym; cały bowiem czas wia­ry waszej nic wam nie pomo­że, jeśli się nie udo­sko­na­li­cie w cza­sie osta­tecz­nym. Albo­wiem w dniach osta­tecz­nych roz­mno­żą się fał­szy­wi pro­ro­cy i zwo­dzi­cie­le, i owce prze­mie­nią się w wil­ki, a miłość w nie­na­wiść; Mate­usza 24:11–12 bo gdy się wzmo­że bez­pra­wie, będą się wza­jem­nie nie­na­wi­dzić, prze­śla­do­wać i zdra­dzać, Mate­usza 24:10 i wte­dy uka­że się zwo­dzi­ciel świa­ta jako Syn Boży, i będzie czy­nił zna­ki i cuda, i zie­mia będzie wyda­na w jego ręce, i będzie czy­nił nie­pra­wo­ści, jakich jesz­cze nie było od począt­ku. Wte­dy stwo­rze­nie ludz­kie wej­dzie w ogień pró­by i wie­lu się potknie i zgi­nie; ale ci, któ­rzy wytrwa­ją w wie­rze, zosta­ną wyba­wie­ni spod same­go prze­kleń­stwa. I wte­dy poja­wią się zna­ki praw­dy; naj­pierw znak roz­po­star­cia na nie­bie; potem znak dźwię­ku trą­by; i trze­ci, zmar­twych­wsta­nie umar­łych; ale nie wszyst­kich, ale jak jest powie­dzia­ne: Przyj­dzie Pan i wszy­scy świę­ci Jego z Nim. Wte­dy świat ujrzy Pana przy­cho­dzą­ce­go na obło­kach niebieskich.

Źró­dło: Ante-Nice­ne Fathers, Vol. 7. Edi­ted by Ale­xan­der Roberts, James Donald­son, and A. Cle­ve­land Coxe. (Buf­fa­lo, NY: Chri­stian Lite­ra­tu­re Publi­shing Co., 1886).